BAZEN HEDİYE SADECE BİR MEKTUPTUR....

Çoook uzun zaman oldu buralara uğramayalı. İçimden gelmedi. Zaten bu bloğun temasına uygun fazla bir elişi çalışması da yapmadım. Her gün yeni bir tatsız haberle uyanırken; yaptığım şeyler anlamsızmış geldi. Ama silkinmek gerekiyor. Yeniden başlamak; umutvar olmak. Yeni yıl da öyle. Takvim yaprağı başa dönünce; sanki filmde yeniden başlayacakmış gibi; mutlu son olacakmış gibi heyecanlanıyor insan. Dileğimiz o yönde. Her şey 2017 de çok güzel olsun. Sadece iyi haberlerle uyanalım. (fazla ütopik olsa da bugün böyle hissediyorum)
Ülkemizde gençlerin çok farklı sıkıntıları var ama; aslında bence hepsinin temelinde, ortak olan gelecek kaygısı.
Bizim evde de bir genç var. Onun sıkıntıları, kaygıları da yaşıtlarından çok farklı değil aslında. (Farklı gibi görünse de)
Ebeveynler olarak bizim görevimiz onlara; kendileri , aileleri, arkadaşları, çevreleri ve en önemlisi Ülkemiz için faydalı olabilecekleri eğitim ve öğretimi,  elimizden geldiğince, sağlamaktır diye düşünüyorum ben.
Bu yıl Kuzuş'a bir hediye almak yerine bir mektup yazdım. Elişici anne haliyle onu biraz süsledi, püsledi.

 

 



Mektuba kendim için başlamıştım. Evin diğer reisi ile ortak dileklerle bitirdim.
 Yeni yılın  hepimize, barış, sağlık, mutluluk ve güzellik getirmesini dilerim

Hoşgel 2017......